De Joodse leiders
willen Jezus doden; maar niet op het feest van pascha. En tóch gebeurt dit! Hoe
arrangeert Jezus de omstandigheden zo dat Hij op dít feest juist zijn leven
geeft? Heeft dit ons iets te zeggen? We kijken vooral naar de betekenis van de
Exodus uit Egypte en naar de liederen die het Joodse volk al eeuwen zingt,
psalm 113-116.
Bevrijding en verbond
De bevrijding uit Egypte betekent bevrijding van de
slavernij. Het volk trekt de woestijn in en de HEERE (JHWH) sluit een verbond met dit volk. Voortaan is ze
Zíjn bijzondere volk. Geroepen om Gods wetten na te leven en zijn offers uit te
voeren. Deze vrijheid en dankbaarheid worden elk jaar gevierd bij het pascha.
Elke vader slacht een lam (verwijst naar bloed dat beschermt) in de tempel, en
men eet bij de sedermaaltijd[1]
ongezuurde broden (verwijst naar haastig vertrek) en bittere saus (verwijst
naar bittere slavernij). Tijdens de maaltijd gaan vier bekers wijn rond: de
beker van de heiliging, van de plagen, van de dankzegging en van de
lofprijzing.
Juist
bij deze derde beker, die van de verlossing of dankzegging stelt Jezus een
nieuw verbond in. Hij breekt het brood in stukken en legt uit “dit is mijn Lichaam” tot verlossing van
de wereld uit de zonde. En als hij de derde beker opneemt, zegt hij “Dit is mijn bloed dat voor velen vergoten
wordt tot vergeving der zonden.” Redde het bloed van het lam in Egypte de
mensen van de doodstraf, dan redt het bloed van Jezus mensen van de dood. Dat
Jezus op het pascha stierf is dus niet zomaar! Hij wilde iets nieuws duidelijk
maken. Er breekt met mijn dood een nieuw
verbond aan: bevrijding uit
slavernij van zonde en leven dankzij het Lam
van Golgotha!
Psalmen
De Psalmen 113-118 worden traditioneel gezongen bij dit feest. Psalm
114 zingt “toen Israël uit Egypte trok…” en
psalm 115 roept “De doden zullen de HEERE
niet prijzen… maar wíj zullen de HEERE loven.” Maar als psalm 116 klinkt, klinkt het lijden
van Jezus ons van elke regel tegemoet.
“Banden van de dood hadden mij omvangen,
angsten van het graf hadden mij getroffen.”
“De HEERE bewaart de eenvoudigen, ik was
uitgeteerd, maar Hij heeft mij verlost.”
“Ik zal de beker van het heil heffen en de
Naam van de HEERE aanroepen.”
“Kostbaar is in de ogen van de HEERE de dood
van Zijn gunstelingen.”
Het moet voor de Heere Jezus een heftige en bijzondere ervaring zijn
geweest. Hij zingt over zichzelf en zijn discipelen hebben het nauwelijks door.
Ook weten ze nog niet hoe binnen een jaar Psalm 117 waarheid wordt, waarin
staat “Looft de HEERE, alle heidenvolken,
prijs Hem, alle natiën.” Helder
klinkt daarin Gods plan om de wereld te redden. Niet alleen het volk Israël,
maar alle natiën van de wereld mogen delen in het heil van Israëls God.
Tenslotte zal
psalm 118 diepe inhoud krijgen bij de kruisiging. Jezus wordt als “de steen die de bouwers verworpen hadden,
maar tot een hoeksteen wordt.” (vs 22) De echo van de intocht op de ezel
klinkt door als ze zingen “Gezegend wie
komt in de Naam van de HEERE!” (vs 26) Dat de discipelen het toen nóg niet
begrepen? Helder is in elk geval dat je ogen gesloten kunnen blijven voor de
bijzondere betekenis van Jezus’ dood. Maar dat de Bijbel er duidelijk over is,
moge duidelijk zijn.
Conclusie
Het plan van de leiders gaat niet door. Jezus is immers de leider. Hij
besluit te gaan op Zijn tijd. Hij blijkt daarin de HEERE te zijn die de
geschiedenis leidt naar Zijn wil.
[1] Zie voor
uitleg van de huidige praktijk van Messias belijdende joden http://www.kerkenisrael.nl/vrede-over-israel/voi49-2b.php?sw=935&sh=934
Geen opmerkingen:
Een reactie posten