donderdag 26 september 2013

Daniël, hoe leef en geloof je in vreemdelingschap?

Onderstaande teksten ontleen ik aan een prachtige meditatie uit Wapenveld, 2013-6. 

Stefan Paas: van God zingen in een vreemd land / uit zijn meditatie in Wapenveld, juni 2013
Geloof wordt in stand gehouden door instituten en regels, door gemeenschappen en religieuze figuren. Zelf kom je deze ook tegen in je straat, je wijk, je kerk en op school. Maar wat, als je alleen komt te staan – door studie in een grote stad terecht komt. Is de God die op dit Eiland (GO) gediend wordt daar ook aanwezig?
Geloven in ballingschap, hoe doe je dat? Deze vraag bespreekt dr. Stefan Paas aan de hand van het verhaal van Daniël in het gelijknamige bijbelboek.  Hier haalt hij een aantal lessen uit voor ons vandaag: christenen in ballingschap. (zie Wapenveld: jaargang 63, juni 2013)
Daniël erkent dat God Zijn volk in ballingschap liet gaan, om  hen te leren dat Hij de God is van de hele aarde. Hij concludeert dat God groter is dan thuis, Hij is de God van de hele aarde. Overal wordt Hij gediend!
Vervolgens leer je onderscheid maken tussen tussen warme nestgeur en God” (cit.). pijnlijk leer je dat God ook daar is waar ik mij niet thuis voel. Heel scherp zegt Paas: “God is niet van mij; ik ben van hem.”.
God geeft tenslotte ook vrienden aan Daniël.  Met deze vriendschap is een periode van ballingschap door te komen. Ook een vriendelijk man als de hoofdeunuch die hen zijn goedheid toont.

Paas concludeert dat  ballingschap ons kan brengen tot geloof in een grotere, verrassender God dan we ooit kennen, en vervolgt deze uitspraak met: dan weten we ook dat Babel niet het eeuwige leven heeft. 

Geweldig. Leven in de 21e Eeuw is mogelijk met God!