Onderstaande teksten ontleen ik aan een prachtige meditatie uit Wapenveld, 2013-6.
Stefan Paas: van God
zingen in een vreemd land / uit zijn meditatie in Wapenveld, juni 2013
Geloof wordt in stand gehouden door instituten en regels,
door gemeenschappen en religieuze figuren. Zelf kom je deze ook tegen in je
straat, je wijk, je kerk en op school. Maar wat, als je alleen komt te staan –
door studie in een grote stad terecht komt. Is de God die op dit Eiland (GO)
gediend wordt daar ook aanwezig?
Geloven in ballingschap, hoe doe je dat? Deze vraag
bespreekt dr. Stefan Paas aan de hand van het verhaal van Daniël in het
gelijknamige bijbelboek. Hier haalt hij
een aantal lessen uit voor ons vandaag: christenen in ballingschap. (zie
Wapenveld: jaargang 63, juni 2013)
Daniël erkent dat God Zijn volk in ballingschap liet gaan,
om hen te leren dat Hij de God is van de hele aarde. Hij
concludeert dat God groter is dan thuis, Hij is de God van de hele aarde.
Overal wordt Hij gediend!
Vervolgens leer je
onderscheid maken tussen tussen warme
nestgeur en God” (cit.). pijnlijk leer je dat God ook daar is waar ik mij
niet thuis voel. Heel scherp zegt Paas: “God
is niet van mij; ik ben van hem.”.
God geeft tenslotte ook vrienden aan Daniël. Met deze vriendschap is een periode van
ballingschap door te komen. Ook een vriendelijk man als de hoofdeunuch die hen
zijn goedheid toont.
Paas concludeert dat ballingschap ons kan brengen tot geloof in
een grotere, verrassender God dan we ooit kennen, en vervolgt deze
uitspraak met: dan weten we ook dat Babel
niet het eeuwige leven heeft.
Geweldig. Leven in de 21e Eeuw is mogelijk met God!
